Fort Zachodni

Fort Zachodni (Westbatterie) pełnił służbę bojową, najpierw dla armii pruskiej, potem hitlerowskiej, aż w końcu – radzieckiej, strzegł wejścia do świnoujskiego portu ogniem ciężkich armat.
Wybudowany został w latach 1843-1863. Po przebudowie fortu w latach 1878-1881, zainstalowano tutaj 4 ciężkie działa nadbrzeżne kalibru 210 mm. Stanowiska artyleryjskie znajdowały się na murowanej galerii, stanowiącej strop podziemnych kazamat, w których przechowywano zapasy amunicji i wyposażenia dla baterii. Cały fort przybrał kształt pentagonalny i otoczony został prócz fosy wysokimi wałami ziemnymi. Ta sama fosa okalała także Fort Anioła, czyniąc z obu fortów zachodni kompleks fortyfikacyjny twierdzy.
W czasie I wojny światowej fort funkcjonował jako element ochrony portu. Po podpisaniu Traktatu Wersalskiego pozbawiony został ciężkich dział nadbrzeżnych. Ponownie został uzbrojony w 1937 r.; zainstalowano tu szkolną baterię nadbrzeżną, wyposażoną w 4 działa kalibru 150 mm.
Po II wojnie światowej fort zajęli Rosjanie, instalując tutaj własną baterię dział nadbrzeżnych 130 mm. W 1962 r obiekt przekazany został miastu.
            Ochronę wjazdu na teren zachodniego kompleksu fortyfikacyjnego (Fort Zachodni i Fort Anioła) otoczonego wspólną fosą, wzmocniono murowaną bramą obronną, stanowiącą jednocześnie przyczółek dla zwodzonego pomostu.